Rain and travelling through the outback – Part 2

Na een rustige nacht kwamen we aan in Alice Springs waar onze overstap ging plaatsvinden. Jos moest naar zijn eigen sectie in de trein (de gouden klasse) en wij naar de goedkoopste rooide klasse.

Heel gezellig zaten 2 jongens uit onze bus ook bij ons in dezelfde coupe van de trein. De hele slimme, autistische praatgrage David en een Zweedse vogel/spinnen expert genaamd Manuel (aka Spiderboy).

Met zijn allen hebben hartelijk kunnen lachen om de medewerker van onze coupe, genaamd Glenn. Die gezien er van de 4 toiletten maar 2 open waren en hier zo’n 80 mensen gebruik van maakten 3 keer het linkertoilet heeft moeten ontstoppen totdat die gefrustreerd met zijn blauwe handschoentjes iedereen kwam vertellen dat hij het had gehad.
Dat hij de verstopte toiletten gewoon op slot ging gooien en we het met 2 coupes maar met 1 toilet moesten doen en als deze ook verstopt raakte simpelweg pech hadden. (gelukkig hadden wij al gezien dat er ook nog verschillende douches waren dus als de nood hoog was…. haha)

De nacht in de trein was lichtjes genoemd hobbelig en Kim heeft zich dan ook de hele nacht zitten bedenken wat haar ouders wel niet moesten denken dat ze in Australia ging reizen om vervolgens met de trein in de outback te ontsporen.

Overigens was de outback leuk om te zien maar wel erg saai na een dag, er is namelijk op rood zand en wat boompjes helemaal niets.

’S Avonds hebben we nog plezierig met Jos in de eetcoupe gezeten, waar we door hem werden uitgenodigd bij hem en zijn vrouw een nachtje te komen logeren tijdens onze trip (iets wat we morgenavond ook gaan doen).

Na een dag en nacht treinen moesten we nog een halve dag, die weer iets langer werd omdat een accu van de trein kapot ging en er moest worden gewacht tot een reparatieteam een nieuwe accu kwam brengen. Maar rond een uurtje of 1 kwamen we dan eindelijk in Adelaide aan.

Na het droppen van onze spullen en een lange douche (na 3 dagen in een bus en trein ruik je niet zo fris meer) zijn we de stad nog een beetje gaan verkennen.

Er is hier net als in Sydney een hele grote Chinese communie en ondergronds is er een heel groot winkelcentrum met een markt en Chinese foodcourten. Hier hebben vooral Fabijan en ik gretig gebruik van gemaakt en met een volle buik sushi hebben we ’s avonds het laatste gedeelte van onze trip geboekt.

En dan na een lang verhaal komen we dan eindelijk bij vandaag. Vincent en Kim zijn vandaag naar Kangaroo Island terwijl Fabijan en ik naar het enigste Aboriginal Cultural Centre in Australia zijn geweest.

Er was hier een dans en zing tentoonstelling die we hebben bekeken en waar ons ook nog een paar dansen is geleerd.
Ook hebben we geleerd over de geschiedenis van de Torris Straight Aboriginals, van de Torris Islands.

Dit is een heel ander soort Aboriginal dan de mainland Aboriginals, de taal is anders, het uiterlijk en de tradities.

Het valt mij trouwens op dat het hele Aboriginal en White Australians gebeuren hier nog een heel groot issue is. Men leeft compleet naast elkaar heen, in vergelijking zijn de Moari’s en de New Zealanders een heel stuk verder.

De White Australians hebben de Aboriginals liever niet in Australia en bij de Aboriginals zit nog heel veel pijn betreffende de ‘ Stolen Generation’.

Met de ‘ Stolen Generation’ word gerefereerd aan de 100.000 (zo’n 30%) Aboriginal kinderen die tussen 1910 en 1970 met geweld door de overheid uit Aboriginal gezinnen zijn verwijderd. De meesten van deze kinderen waren 5 jaar en werden zonder juridisch proces verwijdert. Het feit dat zijn Aboriginal waren was genoeg.

De reden voor deze verwijderingen was dat het overheidbeleid was dat Aboriginal kinderen (vooral degene die met Europees bloed waren vermixt) werden weggehaald bijhun ouders.

Deze kinderen werd het vervolgens verboden hun eigen taal te spreken en hun eigen cultuur te beoefenen. De meesten werden in compleet andere staten of overzees geplaatst en verteld dat hun ouders waren overleden. De ouders werd niet verteld waar hun kinderen waren, contact was verboden en brieven werden vernietigd.

Op deze manier dacht de Australische overheid binnen 1 of 2 generaties deze kinderen te kunnen assimileren in de Westerse maatschappij. (iets wat nu niet bepaald gelukt is)
Uiteindelijk werden de meeste van deze kinderen opgevoed door de kerk of overheid instituties en een enkeling werd door blanken geadopteerd.

Veel van de kinderen groeiden op onder slechte condities (weinig eten, geen scholing, etc) en werden fysiek en sexueel misbruikt.
Gezien dit tot zo’n 40 jaar geleden nog gebeurde zijn er dus nog veel Aboriginals die dit eerstehands zelf hebben meegemaakt.

Wederom een leerzame dag dus. De dagen vliegen hier voorbij en onderhand beginnen we morgen alweer aan onze laatste week vakantie.

Ik hoop dat het met iedereen geweldig gaat! Wij vermaken ons nog steeds prima en ik hoop dat jullie genieten van de verhalen en foto’s ondanks dat ze soms nogal lang zijn (zoals vandaag).

Dikke kuzz Meinou en de rest van de Australia-gangsters